BENNINGBROEK - De dood. We praten er het liefst eroverheen. Terwijl eróver praten juist kan helpen bij rouw. Niet voor niets lanceerde SIRE dit jaar een campagne om de dood uit de taboesfeer te halen. Dat doet ook de Dutch Funeral Award-verkiezing. Afscheidsfotograaf Yvette Vlaar (50) uit Benningbroek dingt met haar foto van … mee naar deze prestigieuze vakprijs die 2 juli wordt uitgereikt.


Yvette is een van de drie genomineerden in de categorie Fotografie. Andere categorieën zijn: Bloemen, Herinneringsproducten, Innovatie, Lichaamsonthulling, Urnen, Vernieuwd Afscheid Nemen en Stichting. Yvette: “Bloemen en een urn zijn een vanzelfsprekendheid als er iemand overlijdt. Maar er is nog zoveel meer. Mensen zijn daarvan niet op de hoogte en kiezen voor de standaard: een aula, koffie, cake. Eigenlijk heel kil. Terwijl er alternatieven zijn die een afscheid zoveel mooier kunnen maken. Dát is mijn missie: laten zien wat er allemaal mogelijk is, zodat afscheid nemen persoonlijker wordt. Veel mensen weten niet dat je een uitvaart zo kan inrichten als je zelf wilt. Je bent niet gebonden aan dat uitvaartcentrum of die eiken kist. De Dutch Funeral Award brengt dat onder de aandacht. Uitvaartfotografie of rouwfotografie hoort daar ook bij. Ik ben trots dat ik genomineerd ben en zo kan helpen om de dood uit de taboesfeer te halen.”


Dierbare herinnering
Bij Yvette draait fotograferen om gevoel. Jarenlang maakte ze vooral portretten en (familie)reportages. Haar eerste afscheidsreportage was van een jonge vader. “Dat ik mijn fotografie mocht gebruiken om de nabestaanden zo’n belangrijke herinnering te geven, was voor mij de start om dit vaker te mogen doen.” Om nog meer te weten te komen over het afscheid volgde ze de opleiding tot uitvaartleider. “Het heeft mij geholpen mijn vak als afscheidsfotograaf nog beter uit te voeren. Ik weet nu ook wat er achter de schermen speelt. Vaak zijn we als team aan het werk om het afscheid voor nabestaanden zo mooi mogelijk te maken.”


Dankbaar
Yvette fotografeert de uitvaart zelf, dus de begrafenis of crematie, maar maakt ook foto’s van momenten daaromheen. Bijvoorbeeld van de vrienden en familieleden die langskomen om afscheid te nemen van hun dierbare. Of van de kleinzoon die een tekening maakt voor zijn overleden opa. Al die foto’s samen vormen een warme nagedachtenis aan de overledene. “Nergens zie je zoveel liefde als bij een uitvaart. Dat is wat is als afscheidsfotograaf doe: de liefde vastleggen. Het is niet alleen maar op het knopje drukken en foto’s maken. Ik voel de pure emotie, en de liefde die ik dan zie, die leg ik vast. Nabestaanden laten mij toe wanneer zij op hun kwetsbaarst zijn. Dat vind ik heel bijzonder. Op die manier kan ik een herinnering maken waar zij later steun uit kunnen halen. Dat ik daaraan kan bijdragen, daar ben ik dankbaar voor.”