Column van een moderne West-Friese missionaris


En dan is er water . . . . .

‘Wil, je weet niet hoe blij ik mij voel, want er is water!’ Ik heb één van de leraressen van de kindercrèche aan de telefoon en hoor achter haar gejuich. Ruim vier maanden is er geen water geweest en alles is gortdroog. Stel je voor dat je vier maanden jezelf maar heel sporadisch kan wassen, dat je tanden poetsen eigenlijk het enige is wat je kan doen met maar een beetje water en kleren wassen in de rivier, die vervuild is.

De schreeuw om water heeft geholpen. In de Transkei in Zuid Afrika, is de eerste waterput succesvol geslagen. Maar eerst even een update hoe het er in Zuid Afrika aan toe gaat.

Het nieuws laat weten dat Zuid Afrika op de vijfde plaats staat als meest geteisterd land. Covid heeft vooral economisch schade gebracht. Toch economisch opent het land weer omdat veel mensen tijdens de lockdown geen inkomen meer hebben. Armoede en honger slaan toe. De regering deelt voedselpakketten uit en ook wij en andere organisaties verspreiden voedselpakketten, wanneer ons ter ore komt dat er meer mensen dood gaan aan honger dan aan covid. De grenzen zijn in feite voor toerisme gesloten en als ik nu die kant opvlieg dan mag ik eerst in quarantaine voor twee weken, wordt mij verteld. Tevens natuurlijk de hele vlucht een mondkapje op. Ik pas voor dat, dus zal niet eerder die kant op gaan voordat deze regels van de baan zijn. Toch hebben we gelukkig momenteel goede medewerkers die actief zijn in het werkveld aldaar. De scholen zijn nog steeds gesloten. Vertegenwoordigers van het departement van onderwijs zijn bij ouders langs geweest om te vragen of zij wilden dat hun kinderen weer naar school kunnen gaan. De ouders zeiden dat ze dat niet wilden. Men wacht nu op groen licht van het onderwijs departement.

Maar terug naar het Water
Met twee grote vrachtwagens kwamen ze de onverharde weg op naar het project in Mawotsheni. Drilling Africa is de naam van het bedrijf. Drilling = boren. Onderzoek had uitgewezen dat er een onderwater rivier was onder het project. Toch exact hoe diep was niet duidelijk. Men schatte tussen de 100 – 120 meter. Tja, honderd meter boren daar is een lange boor voor nodig. Luchtcompressie samen met de stalen boor blaast en boort door gesteente en gaat overal doorheen. Af en toe gaat de boor door klein water stroompje en dan spuit er even wat uit. Gelijk blijdschap natuurlijk, maar zo een stroompje is klein. De boormannen weten dat en lachen wanneer de toeschouwers staan te juichen. Op de diepte van 105 meter komt het eerste water omhoog. Toch de druk blijkt niet genoeg te zijn, dus besluit men 15 meter dieper te gaan. Ik vroeg mij af hoe diep men kan boren en krijg direct antwoord op mijn vraag. Honderd zestig meter.

Mijn volgende vraag was of er een pijp van 120 meter naar beneden zou gaan. Dat blijkt dus niet. Er is maar 16 meter stalen pijp nodig. Na 16 meter is de grond zo hard dat het geen probleem is. Daaronder is geen zand geconstateerd. Zand zou mee omhoog spoelen namelijk.

Het volgende is het motortje wat op elektriciteit draait. Deze wordt aangebracht op 110 meter diepte. En is verbonden met een elektriciteit draad die door hetzelfde geboorde gat gaat, waar het water door omhoog komt. Het motortje zorgt er voor dat het water omhoog wordt gepompt.

De stalen pijp blijkt 25 cm breed te zijn en na 16 meter wordt het boorgat 16,5 cm.

Het komt er dus op neer dat het motortje heel klein is, maar lang. Dat de elektriciteitskabel door het water gaat vond ik ook vreemd. Ik moet dan gelijk denken aan kortsluiting. Toch de kabel is daar goed tegen bestand.

Na ruim een dag boren was de klus geklaard. Er is water. Nu hoeft men binnen alleen maar de knop om te draaien en het motortje start. In een uur tijd is er dan 5100 liter water naar boven gepompt. De watertanks worden weer gevuld en deze gemeenschap heeft nu water. Toch er zijn nog meer gemeenschappen die water nodig hebben. We blijven doorgaan, want iedereen heeft recht op schoon drinkwater.

Via onze website kan u direct doneren. www.willenendoen.com

Willen en Doen – Samen Sterk!

Wil Groot, oorspronkelijk afkomstig uit het Noord-Hollandse Hauwert richtte ruim tien jaar geleden de Stichting Willen en Doen op. Stichting Willen & Doen levert een bijdrage en ontwikkeling aan in, de strijd tegen HIV en AIDS in Zuid Afrika. De stichting is ontstaan vanuit de passie van Wil Groot. Zijn WIL om te helpen heeft hij omgebouwd naar een DOEN.